Meerdere dierenwelzijnsorganisaties hebben onlangs een dringende brief gestuurd aan staatssecretaris Rummenie met het verzoek om de illegale palingslachting op Urk direct een halt toe te roepen. Aanleiding is een uitzending van het televisieprogramma Urk!, waarin schokkende beelden te zien waren van de traditionele, maar volgens de organisaties illegale, methode om paling te slachten. Deze beelden hebben veel losgemaakt, niet alleen bij dierenactivisten, maar ook bij het bredere publiek.

De problematiek: zoutbad als martelwerktuig

In de uitzending was te zien hoe palingen in een emmer werden gedaan en overgoten met zout om hen te ‘ontslijmen’. Het zout verwijdert de beschermende slijmlaag van de vis, wat volgens dierenwelzijnsorganisaties leidt tot ondraaglijke pijn en stress. Annemarie Brijder van Compassion in World Farming noemt de beelden “uiterst schokkend” en stelt dat deze methode niet alleen gruwelijk is, maar ook al jaren verboden.

-Tekst gaat onder de afbeelding verder-

Sinds 2018 houdt de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) toezicht op het doden van paling, waarbij bedwelming verplicht is. De beelden uit Urk! tonen echter aan dat deze regels niet altijd worden nageleefd. Volgens de organisaties moet de staatssecretaris krachtig optreden om het welzijn van deze dieren te beschermen en de huidige wetgeving te handhaven.

De bizarre wending: van zout naar cocaïne?

Terwijl de discussie over het dierenleed in volle gang is, komt er een opmerkelijk gerucht uit Urk: een alternatieve methode om paling te ontslijmen. Volgens bronnen in de lokale gemeenschap heeft een visser geëxperimenteerd met het gebruik van cocaïne in plaats van zout. Naar verluidt hadden de palingen geen last van deze nieuwe aanpak – sterker nog, ze leken er zelfs van te genieten.

Het klinkt absurd, maar het verhaal verspreidt zich snel. Een Urker visser zou zijn toevlucht hebben genomen tot een voorraad “goede Colombiaanse coke” om de slijmlaag van de paling te verwijderen. Hij had toevallig nog twee sporttassen met het goede aan boord en vond het de moeite waard om het te proberen. Als bijeffect zou de paling een intense smaakontwikkeling doormaken, wat volgens sommigen zelfs “verslavend lekker” is. De tip zou door een Volendammer gegeven zijn, daar weten ze al veel langer dat paling en coke een goede combinatie zijn.

Waar ligt de grens?

Hoewel het cocaïneverhaal meer weg heeft van een bizarre satire dan van een serieuze innovatie, zet het de discussie over traditie en dierenwelzijn op scherp. Waar tradities botsen met moderne ethische standaarden, ontstaan vaak spanningen. Wat Urk betreft, is het duidelijk dat de grens tussen folklore en wettelijk toegestaan gedrag opnieuw moet worden getrokken. Met deze nieuwe methode lijken traditie en vernieuwing hand in hand te gaan.